viernes, 1 de abril de 2011

UPSTAIRS, DOWNSTAIRS - Al servicio de las series

                                   
Siguiendo la línea que me abrió “Downton Abbey” y tras fervientes recomendaciones de mucha gente, me he decidido a ver el capítulo piloto de “Upstairs, Downstairs” (Arriba y Abajo en España).
“Upstairs, Downstairs” es una serie británica que estuvo en antena desde el año 1971 al 1975. Al igual que en “Downton Abbey” se narran las aventuras de una casa de ricos, lo que pasa arriba (representado por los dueños) y lo que pasa abajo (representado por el servicio).
En el primer capítulo, la trama se centra principalmente en el “abajo”. Llega una nueva criada a trabajar y entra en periodo de prueba. La mayoría de sus compañeros desconfían de ella y no les agrada en absoluto. La chica tendrá que hacerlo lo mejor que pueda para conseguir ganarse el cariño de todos y conseguir el nuevo trabajo.
Al menos en este primer episodio me he quedado con ganas de saber más de los de “arriba”, que por cierto aún no los conocemos, a excepción de la señora y poco se nos ha mostrado de ella.
En este piloto, hay escenas increíblemente largas como el momento en el que los criados comen todos juntos, en las que el peso de la misma se carga sobre los diálogos y lejos de resultar pesada es una escena muy buena que consigue atrapar en todo momento. Probablemente esté muy acostumbrado al ritmo que se impone hoy en día en la televisión donde todo es acción y las escenas se van sucediendo unas tras otras a gran velocidad, por aquello de atrapar al espectador, pero esta es un claro ejemplo de cómo atraparnos sin recurrir a un ritmo desorbitado.


De momento, y a la espera de ver cómo va avanzando, ya he añadido “Upstairs, Downstairs” a mi lista de Seriedad-eS y ahora que han decidido retomarla y hacer un remake quiero ponerme al día para pillar los nuevos capítulos.

4 comentarios:

  1. Mi ma!! Eu non me atrevín a empezar coa dos 70... Empecei coa nova versión e a verdade é que moi emocionado non estou. Ó lado de Downton Abbey... case non pasa nada! E iso que Downton Abbey tampouco me pareceu moi densa...
    Xa contarás que tal vai, que se merece a pena este verán aproveito o parón de series e póñome con ela! jeje

    ResponderEliminar
  2. Esta de momento é o que digo, véxoa un pouquiño anticuada e aínda que non me mata sí que me gustou, así sen máis, verei cómo avanza e se non déixoa por imposible...

    ResponderEliminar
  3. Dios! a versión que volven emitir é a antiga? ou hai unha nova? eu de pequena era moi fan desa serie, que a emitia a TVG, só falta que repoñan ALó, aló! e faranme a máis feliz deste mundo! por certo, moi boas as túas seriedad-es

    ResponderEliminar
  4. Paciencia, Luis. Nestes tempos nos que en corenta e dous minutos unha illa desprázase no espazo... ARRIBA Y ABAJO resulta mortalmente leeeeenta! (Eu, coma Isa, descubrina na TVG. Alló, Alló forever!). De tódolos xeitos ségueme a parecer impresionante, sobre todo, polo reflexo da decadencia british. Non é tanto o que pasa senon os personaxes involucrados no que pasa.

    ResponderEliminar